[ جمعه 20 بهمن 1391برچسب:تقویم , اوقات شرعی , همدان,
] [ 19:5 ] [ زهرا ][
به تازگی نقشهای از مشتری توسط ناسا منتشر شده است که نه تنها دقیقترین نقشه رنگی سراسری است که تا کنون از مشتری تهیه شده، این سیاره را از نمایی متفاوت به تصویر میکشد.
به گزارش علم پرس به نقل از خبرآنلاین؛ بشقاب رنگارنگ زیبایی که در عکس زیر میبینید، در واقع سطح بزرگترین سیاره منظومه شمسی است. این نقشه رنگارنگ از مشتری، به کمک تصاویر دوربین زاویه بسته نصب شده بر روی فضاپیمای کاسینی ناسا تهیه شده است. کاسینی در حین ماموریت خود به سوی زحل، از کنار این غول منظومه شمسی عبور کرد و این عکسها را در دسامبر ۲۰۰۰ / آذر ۱۳۷۹ از مشتری تهیه کرد. اگرچه کوچکترین عارضه قابل مشاهده در عکس حدود ۱۲۰ کیلومتر پهنا دارد، اما این عکسها دقیقترین نقشههای رنگی سراسری هستند که تا کنون از مشتری تهیه شده است.
به گزارش وایرد، این نقشه از ترکیب ۳۶ عکس ساخته شده است. طی ۹ ساعتی که مشتری در زیر سفینه مشغول گردش بود، هر ساعت عکسهایی دوتایی در دو رنگ مختلف توسط دوربین گرفته میشد که نیمکرههای شمالی و جنوبی مشتری را پوشش میداد. اگرچه تصاویر خام تنها از دو رنگ با طول موجهای ۷۵۹ نانومتر (نزدیک به فروسرخ) و ۴۵۱ نانومتر (آبی) تشکیل شده بودند، اما رنگهای نقشه نزدیک به همانهایی هستند که انسان هنگام خیره شدن به مشتری مشاهده میکند.
این نقشه تنوعی از عوارض ابری رنگی را نشان میدهد، که شامل نوارها و کمربندهای موازی قرمز قهوهای و سفید، لکه قرمز مشتری، نواحی آشفته چند لختهای، بیضیهای سفید و چندین گرداب کوچک است. نوارهای سفید، ابرهای مرتفعتر و سردتر جو مشتری هستند و کمربندهای قهوهای، ابرهای گرمتر و پستتر جو مشتری. بسیاری از این ابرها به دلیل کشش و چینخوردگی دائمی ناشی از بادهای مشتری، به صورت رگه و موج دیده میشوند. عوارض آبی خاکستری اطراف لبه نوار روشن مرکزی «لکههای داغ» استوایی هستند؛ سامانههای هوایی که کاوشگر گالیله ناسا برای انجام تحقیقات بیشتر وارد یکی از آنها شد. لکههای روشن کوچک درون نوار نارنجی شمال استوای مشتری، طوفانهای آذرخشی هستند. نواحی قطبی از شفافیت کمتری برخوردار هستند چرا که نگاه کاسینی به آنها از میان مه جوی ضخیمتر و با زاویه بوده است.
علم پرس
[ پنج شنبه 19 بهمن 1391برچسب:مشتری از نمایی متفاوت,
] [ 20:29 ] [ زهرا ][
یکی از بزرگترین توفانهای سطح سیاره زحل ممکن است در نهایت در اثر خفگی با دنباله خود آرام شده باشد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، پژوهش جدید دانشمندان نشان داده که توفان عظیم بهاری که برای 267 روز در سالهای 2010 و 2011 با سرعت در سطح سیاره زحل حرکت میکرد، احتمالا پس از گردش در اطراف این سیاره با دنباله خود برخورد کرده است.
دانشمندان تا پیش از این با چنین پدیدهای که یک توفان از خود تغذیه کند، روبرو نشده بودند و هنوز توضیح قابل توجهی در مورد افول توفان در زمان مواجهه سر و انتهای آن با یکدیگر وجود ندارد.
این توفان غولپیکر یکی از «نقاط عظیم سفید» سیاره زحل بوده که در هر سال زحل که برابر با 30 سال زمینی بوده، آغاز میشود.
جدیدترین توفان این سیاره در اواخر ژانویه 2011 اطراف سیاره را در برگرفته و در نهایت حدود 150 هزار کیلومتر از شمال تا جنوب رشد کرد که در نهایت در اواخر ماه ژوئن همان سال پایان یافت.
این تندباد یکی از طولانیترین توفانهای مشاهده شده در زحل بود و همچنین اولین موردی بود که توسط یک فضاپیمای مداری بطور نزدیک مورد بررسی قرار میگرفت.
این پژوهش در مجله Icarus منتشر شده است.
مجموعه تصاویر بزرگترین توفان سیاره زحل از زمان آغاز
لایههای ابر متفاوت بزرگترین توفان سیاره زحل
الگوهای باد در یک گردباد چرخشی ساعتگرد پس از پایان توفان
رییس پژوهشکده سامانههای فضانوردی سازمان فضایی ایران با اعلام برنامه انتخاب فضانورد ایرانی در آینده از تدوین نقشه راه تعلیم فضانورد در این پژوهشکده خبر داد.
به گزارش علم پرس؛ دکتر محمد ابراهیمی در گفتوگو با ایسنا، با بیان این که هنوز پروسه انتخاب فضانورد ایرانی برای اعزام به فضا طی سال های آینده، انجام نشده است، گفت: در این راستا مطالعات انتخاب فضانورد انجام شده و نقشه راه تعلیم فضانورد، تدوین و مذاکراتی هم با نهادهای مرتبط انجام شده است.
وی با تاکید بر این که برنامه انتخاب فضانورد ایرانی در آینده اعلام میشود، تصریح کرد: راحتترین روش انتخاب فضانورد، استفاده از خلبانان است؛ اما ممکن است که بهترین گزینه نباشد و در این صورت فراخوان عمومیتری هم اعلام میکنیم که در آینده تصمیمگیری خواهد شد.
ابراهیمی در خصوص ویژگیهای یک فضانورد گفت: چنانچه خلبانی به عنوان نخستین فضانورد ایرانی انتخاب شود باید خلبان با تجربه هواپیمای جنگنده باشد چرا که این افراد شتاب و ارتعاشات زیادی را در طول پرواز تحمل کردهاند.
وی افزود: به طور کلی خلبان هم باید یک فرد علمی باشد تا بتواند آموزشها را فرا بگیرد و هم از نظر فیزیک بدنی آمادگی تحمل شرایط سخت را داشته و نباید جثه بزرگی هم داشته باشد تا به راحتی در فضاپیما مستقر شود.
ابراهیمی با بیان اینکه مهندسان و پزشکان بیشتر از سایر متخصصان، فضانورد شدهاند، تصریح کرد: تاکنون انتخاب فضانورد از میان گزینه های خلبانان و یا سایر افراد قطعی نشده است اما اولویت با خلبانان بوده که آموزشهایی هم دیدهاند.
وی با بیان اینکه ممکن است افراد عادی هم به عنوان فضانورد انتخاب شوند، گفت: معمولا افراد بالای ۲۰ سال و زیر ۵۰ سال فضانورد شدهاند اما ما هنوز درخواستی را اعلام نکردیم ولی همزمان که تصمیمگیریها نهایی شد الزاماتی هم اعلام خواهد شد که در این صورت افرادی که میتوانند با شرایط اعلام شده خود را تطبیق دهند میتوانند فضانورد شوند.
رییس پژوهشکده سامانههای فضانوردی سازمان فضایی ایران با اشاره به تدوین برنامهی اعزام انسان به فضا در این پژوهشکده گفت: این برنامه به شورای عالی فضایی کشور ارایه شده است و بر اساس آن پروژهی اعزام انسان به فضا در دو مرحله همراه با گامهای مختلف طراحی شده است.
وی با بیان اینکه بر اساس این برنامه، اعزام انسان به فضا در دو مرحلهی ارسال فضانورد به زیر مدار و مدار صورت میگیرد از تحقق مرحله اول در آینده نه چندان دور خبر داد و گفت: امیدواریم بتوانیم از سال ۹۲ تا حداکثر پنج تا شش سال اولین فضانورد ایرانی به زیر مدار ارسال کنیم.
میمون فضانورد
ابراهیمی، اعزام فضانورد به مدار را کار بسیار پیچیدهای عنوان کرد و گفت: از جمله زیرساختهای لازم برای اعزام انسان به فضا داشتن پایگاه ملی پرتاب و ماهوارهبر با قابلیت حمل ماهوارههای چند تن وزن است. به هر حال، اگر در پنج سال اول بتوان زیرساختهای لازم را در کشور فراهم کرد، به راحتی میتوان در پنج سال دوم، اولین فضانورد ایرانی را به مدار زمین ارسال کرد.
وی ادامه داد: در حال حاضر تمرکز اصلی ما بر روی اعزام اولین فضانورد ایرانی به زیر مدار کره زمین است که امکانات آن تا اندازهای در کشور وجود دارد که اولین گام این هدف نیز با پرتاب موفقیتآمیز کاوشگر پیشگام برداشته شده است.
رییس پژوهشکده سامانههای فضانوردی سازمان فضایی تصریح کرد: برای اعزام فضانورد به مدار کره زمین گامهای میانی مختلفی باید در کشور برداشته شود که از جملهی آنها میتوان به ارسال سلول زنده به فضا از طریق ماهوارهها، ارسال اشیا به فضا و دستیابی به فناوریهای کاهش سرعت در فضا اشاره کرد.
علم پرس